Ową księgę napisał pewien podróżnik i kartograf, niejaki nord o imieniu Hjalwig Kat. Sławę zyskał dzięki swoim licznym podróżom, jak i walkom z Cieniem, które podczas nich stoczył. Wiedzę miał on ogromną, całość zapisał zaś tutaj...

Na zachodzie znajduje się dzika i niebezpieczna kraina Durgemn, zamieszkiwana przez liczne straszne bestie i mroczne elfy, przez którą przebiega pasmo Gór Zmierzchu. Niewiele wiadomo o owych terenach, gdyż wielu śmiałków, którzy się tam zapuścili, więcej już nie ujrzano. Niebezpodstawnie przypisuje się im śmierć od kłów, pazurów czy głodu... Z Durgemnem graniczą od wschodu trzy inne krainy: Alarea, zamieszkiwana przez elfy, zalesiona i piękna, Allandorn,  królewstwo ludzi, w którym przeważają stepy i łagodne wzgórza, i Urshau, pustynne, skaliste tereny, równie nieprzyjazne, co sam Durgemn, jednak zaludnione przez sprzymierzonych z mrocznymi elfami orków, oraz plemiona dzikich, pustynnych ludzi, którzy z tymi pierwszymi mają nieco mniej już wspólnego. Na samym południu usłyszymy szum Białego Morza, nad którym znajdują się nader liczne portowe miasta. Jednym z nich jest Kirsis, należące do krainy krasnoludów i gnomów zwanej Obarros. Przez te tereny przebiega pasmo Gór Świtu, które zahaczają również o Allandorn, jak i o położony najbardziej na zachodzie, mroźny Nordland, krainę zamieszkiwaną przez walecznych Nordów, w której przeważają ośnieżone wzgórza, zlodowaciałe równiny i iglaste, niebezpieczne lasy, gdzie nietrudno natknąć się na wilkołaka. Przez ojczyznę Nordów "przepływa" zamarznięta od niepamiętnych czasów rzeka Virlund. Do Białego morze wpadają rzeki: Ires (Allandorn) i Jiron, która ma swe źródło na terenach Durgemnu, podobnie jak i rzeka Aer`Igri.